اصطلاح به گل نشستن در بیمه های باربری

وضعیت یا حالتی است که به کشتی با کف دریا، یا اجسام موجود در آن برخورد کند و خروج از آن وضعیت جز با وسایل و تجهیزات خاص مقدور نباشد. لذا کشتی برای مدت طولانی، متوقف شده و قادر به ادامه حرکت نخواهد بود. برای اثبات به گل نشستن بایستی سه شرط احراز شود. اولا این که قسمت های زیرین کشتی با بستر دریا، تپه های شنی و یا صخره ای اصابت کند. دوم این که برخورد کشتی با بستر و کف دریا شدید باشد. سوم این که توقف کشتی در حالت به گل نشستن در بستر دریا مدت زیادی به طول بیانجامد.
زمانی که کشتی در معرض یکی از خطرات دریا که در بیمه نامه دارای پوشش بیمه ای است قرار گرفته و احتمال غرق آن می رود، در این حالت ناخدای کشتی عمدا برای نجات کشتی از خطر غرق کلی، آن را در آبهای کم عمق به گل می نشاند و به همین دلیل و با توجه به این که کشتی در این حالت برای مدت طولانی باقی می ماند، می توان گفت که حالت به گل نشستن احراز شده است.
به هر حال آنچه مسلم است، عمل به گل نشستن کشتی باید تصادفی بوده و میل و اراده در آن دخالت نداشته باشد، مگر برای نجات کشتی از غرق شدن. مدت زمان طولانی که لازم است تا حالت به گل نشستن تحقق پیدا کند. در همه موارد صادق نیست. زیرا اگر کشتی به نحوی به گل بنشیند که حرکت مجدد آن بدون استفاده از نیروی دیگر کشتی ها و با یدک کشها امکان پذیر نباشد، این حالت به مفهوم واقعی به گل نشستن است هر چند مدت زمان آن کوتاه باشد.