بیمه پارسیان
موضوع این بیمه، جبران خسارات جانی و مالی وارد به مصرف کنندگان کالا و اشخاص ثالث از خطرات ناشی از استفاده کالا است که در نتیجه عدم ایمنی و وجود عیب و نقص در کالای تولید و عرضه شده به وقوع پیوسته باشد.رشته بیمه مسئولیت تولید کنندگان کالا مشتمل بر سه زیررشته است که عبارت است از:
١_بیمه مسئولیت ناشی از تولید (شرکت های گازی)؛
۲_بیمه مسئولیت ناشی از تولید (گارانتی عایق های رطوبتی)؛
٣_بیمه مسئولیت ناشی از تولید (تولید کنندگان)؛
همه کارفرمایان نسبت به جبران خسارات واردشده به کارکنان و کارگران که ناشی از حوادث حین کار باشد و به صدمات جسمانی و جانی منجر شود، مسئول هستند. این بیمه نامه، مسئولیت مدنی بیمه گذار را در مقابل کارکنان، پوشش می دهد. تمامی کارکنان شاغل در محدوده محل کار، تحت پوشش این بیمه نامه خواهند بود.
به موجب این بیمه نامه، غرامت فوت و نقص عضو کارگران در حد دیه و همچنین، هزینه پزشکی آنان تا سقف خریداری شده تحت پوشش است. برخی از انواع این بیمه نامه به این شرح معرفی می شود:
۱. بیمه مسئولیت کارفرما در قبال کارکنان بخش صنعتی، بازرگانی و خدماتی؛ .
۲. بیمه مسئولیت کارفرما در قبال کارکنان بخش عمرانی؛
٣. بیمه مسئولیت کارفرما در قبال کارکنان ساختمانی (سازندگان ابنیه).
بیمه عمر در ایران به وسیله نمایندگی یک شرکت بیمه خارجی به نام ویکتوریا در سال ۱۳۱۴ آغاز گردید و یک امضاء توسط نماینده آن، در ایران و امضای دیگر در مرکز شرکت، واقع در برلین انجام می شد. این نمایندگی پس از یک سال فعالیت منحل شد و پورتفوی خود را که شامل ۱۵۰ بیمه نامه با مجموع چهارصد هزار ریال حق بیمه سالانه و تعهد ۸ میلیون ریالی بود به شرکت سهامی بیمه ایران که تازه تأسیس شده بود، واگذار کرد. اولین بیمه نامه عمری که توسط نمایندگی مزبور صادر شد، یک بیمه عمر و پس انداز با سرمایه ۶۰۰ لیره انگلیسی و متعلق به یک تاجر تبریزی به نام جبار صالح نیا بود که در انقضای مدت از طرف شرکت بیمه ایران به بیمه گذار پرداخت شد.
شرکت سهامی بیمه ایران، در سال ۱۳۱۵ و یک سال بعد از تأسیس، عملیات بیمه عمر را با مشارکت یک بیمه گر اتکایی سوئیسی به نام یونیون سوئیس آغاز کرد و در سال 1336 شرکت بیمه ملی و در سال1340 شرکت سهامی بیمه امید نیز به این عملیات پیوستند. در سال ۱۳۵۳ شرکتی به نام بیمه بین المللی ایران و آمریکا تأسیس یافت که منحصرأ به بیمه های عمر و حوادث می پرداخت و با کمک متخصصان آمریکایی شبکه بزرگ نمایندگی در تهران و در شهرهای بزرگ به وجود آورده بود و در فروش بیمه های عمر به سختی می کوشید و به موفقیت های قابل توجهی نیز دست یافته بود. این اقدامات، بیمه ایران را برانگیخت که درصدد ایجاد یک نمایندگی قوی بیمه عمر برآید. به این منظور در شهریورماه ۱۳۵۵ اقدام به تأسیس یک شرکت مختلط با مشارکت یک شرکت بیمه آمریکائی به نام ایران عمر کرد. این شرکت توانست در اولین سال فعالیت خود در سال ۱۳۵۶ تعداد ۱۲۳۸ بیمه عمر به فروش برساند. این در حالی بود که در سال قبل از تأسیس شرکت ایران عمر یعنی سال ۱۳۵۵ شرکت سهامی بیمه ایران توانسته بود ۹۲۰ فقره بیمه نامه عمر بفروشد. پس از چند سال وقفه در ارائه بیمه های عمر، از سال ۱۳۶۷ با تصویب قوانین لازم، شرکتهای بیمه صدور بیمه های زندگی را از سر گرفتند.
با تأسیس شرکت های خصوصی، در اوایل دهه ۸۰ شمسی، نوع روزآمدی از این نوع بیمه ها که مزایای بیشتری داشت و مورد استقبال جهانی نیز قرار گرفته بود، وارد بازار کشور شد و با تاکید بیمه مرکزی، هم اکنون از سوی اغلب شرکت های بیمه با عناوین مختلفی همچون بیمه عمر و تامین آتیه، بیمه عمر و سرمایه گذاری، بیمه جامع زندگی، عمر و تشکیل سرمایه، ارمغان زندگی و… در بازار عرضه می شود. با عنایت به اقبال عمومی از بیمه عمر در بازار کشور، حق بیمه سرانه بیمه زندگی در ایران از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۱ از ۲ به ۷ دلار افزایش یافت. همچنین ضریب نفود 0.1% بیمه زندگی، نشان از بازار بکر بیمه های عمر در ایران میباشد.
اگرچه بیمه های عمر و مستمری ها به شکل امروزی آن، بعد از بیمه های دریایی و آتش سوزی پدید آمده اند، اما اشکال قدیمی آن ریشه ای بسیار کهن دارد و زمان پیدایش آن نامعلوم است. بشر از گذشته های دور همیشه در این فکر بوده که خود را از پیامدهای اقتصادی مرگهای ناگهانی سنین جوانی و همچنین عوارض ناشی از پیری حفظ کند. در یک نوشته روی پاپیروس که در مصر کشف شده و مربوط به ۴۵۰۰ سال قبل می باشد، مندرج است که مومیاگران مصری هر موقع که یکی از کارکنان کارگاه هایشان فوت می کرد، موظف بوده اند وراث آنها را مورد حمایت قرار دهند. در زمانهای بسیار کهن، در برخی از شهرهای بزرگ انجمن هایی تشکیل یافت که در ازای دریافت حق عضویت از اعضاء، پس از فوت وی هزینه کفن و دفنش را تقبل نموده و غرامتی را نیز به بازماندگانش می پرداختند. در قرون وسطی سندیکاهای مختلف به کار بیمه گری عمر مشغول بودند و در مدارک و اسناد آن دوران، اولین قراردادهای مستمری مادام العمر به دست آمده است. تا قرن هفدهم در کشورهای اروپایی بیمه عمر به صورت شرط بندی روی فوت شخص ثالث بین دو نفر کم و بیش مرسوم بود. اینگونه شرط بندی ها به دلیل مغایرت با اصول اخلاقی از طرف مقامات مذهبی و قضایی گهگاه ممنوع اعلام می شد و همین موضوع سالیان دراز موجب عقب ماندگی بیمه عمر شده بود، اما طی قرون هفدهم تا نوزدهم، با مساعی دانشمندانی مانند برنولی ، دپارسیو و اویلر” علوم محاسبات (علم اکچوئری) که تلفیقی از احتمالات و محاسبات مالی بود، به وجود آمد. از آن پس بیمه عمر از صورت شرط بندی و برد و باخت درآمده و بر پایه محکم علمی استوار گشت و متخصصین این علم را، اکچوئر نامیدند. محاسبات حق بیمه در بیمه های عمر بر اساس احتمالات مرگ و میر انجام می گرفت که پس از آن با وارد شدن نرخ بهره شکل پیچیده تری به خود گرفته است. اولین بیمه نامه عمری که به رسمیت شناخته شد در زمان سلطنت الیزابت اول در لندن به سال ۱۵۸۳ صادر شد که قراردادی را روی زندگی شخصی به نام ویلیام گیبنز منعقد کرده بود. مدت این بیمه نامه یک سال (۱۲ ماه) و نرخ حق بیمه ۸ سرمایه فوت آن بود. بیمه نامه با نام خدا شروع شده و در پایان آن، سلامت و طول عمر بیمه شده خواسته شده بود. بیمه شده در آخرین روزهای سال، فوت می کند و پس از مجادلات بسیار، سرانجام دریافت کنندگان حق بیمه که از تجار لندن بودند، به پرداخت سرمایه محکوم شدند. اما اختلاف در این بود که مبنای مدت قرارداد بر اساس سال شمسی بوده است یا سال قمری، در صورتیکه مبنا یک سال قمری باشد، سرمایه قابل پرداخت نبوده و در غیر این صورت سرمایه قابل پرداخت می باشد. زیرا سال قمری کوتاه تر از سال شمسی است و بیمه شده در همین بازه زمانی فوت کرده بود.
اولین شرکت بیمه عمر در سال ۱۷۶۲ در انگلستان تأسیس شد و اولین بررسی علمی درباره بیمه های عمر در سال ۱۸۱۲ منتشر گردید. از آن به بعد شرکتها و مؤسسات بسیاری به صورت سهامی یا تعاونی در کشورهای اروپایی و آمریکایی در زمینه توسعه بیمه های عمر پا به عرصه وجود گذاردند و به خصوص پس از جنگ جهانی دوم، توسعه بیمه های عمر و پرداخت مستمریها به مردم در اکثر کشورها به خصوص آمریکا و در سالهای بعد در هند و آسیای شرقی سرعت گرفت.
این بیمه نامه، مسئولیت قانونی صاحبان حرفه را در مقایا کسانی که در رابطه با حرفه آنان براثر غفلت، قصور یا خسارت جانی یا مالی می شوند، پوشش می دهد. این بیمه نامه بالغ بر بیست رشته را شامل می شود که مهم ترین و پرکاربردترین آنها این موارد است:
۱. بیمه مسئولیت حرفه ای پزشکان، پیراپزشکان، دندان پزشکان، آزمایشگاه، تشخیص طبی و رادیولوژی؛
٢. بیمه مسئولیت حرفه ای مدیران فنی بیمارستانها
٣. بیمه مسئولیت حرفه ای مهندسان ناظر، طراح و مجری؛
۴. بیمه مسئولیت حرفه ای هتلداران، مدیران سینماها، شهربازی ها؛
۵. بیمه مسئولیت حرفه ای مدیران مجموعه های ورزشی استخرها، ناجیان غریق؛
۶. بیمه مسئولیت حرفه ای شرکتهای سرویس و نگهداری آسانسورها؛
۷. بیمه مسئولیت حرفه ای نمایندگان ودلالان بیمه؛
۸. بیمه مسئولیت حرفه ای دارندگان تورهای مسافرتی
به موجب این بیمه، غرامت فوت و نقص عضو و از کار افتادگی در حد دیه و همچنین، هزینه پزشکی آنان تحت پوشش است.
این نوع بیمه ترکیبی است از دو نوع بیمه عمر به شرط حیات و عمر به شرط فوت، بدین معنی که در این حالت، تعهد شرکت بیمه آن است که در پایان مدت معینی چه بیمه شده فوت کند و چه فوت نکند، مبلغ توافق شده ای را به او یا خانواده اش بپردازد. برای مثال اگر فردی چهل ساله بیمه عمر و سرمایه گذاری ده ساله ای خریداری کند، با این شرایط که بیمه گر مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان بپردازد، در پایان مدت بیمه نامه، شرکت بیمه ۱۰۰ میلیون تومان را به وی یا خانواده اش پرداخت خواهد کرد. این نوع بیمه مزایای هر دو بیمه نامه عمر به شرط حیات و عمر به شرط فوت را دارد؛ یعنی هم خطر فوت سرپرست خانوار و هم نیاز مالی آتی، در این نوع بیمه توسط شرکت بیمه پوشش داده می شود. البته بدیهی است که این نوع بیمه نسبت به دو نوع دیگر، حق بیمه بیشتری نیز دارد.
بنابراین، قبل از خرید بیمه عمر، نیازهای مالی آتی خود و خانواده تان را در نظر بگیرید و با یک کارشناس بیمه مشورت کنید؛ چراکه طرح ها و بیمه نامه های مختلفی وجود دارد که انتخاب مناسب ترین آنها بر اساس نیازهای شما، کار ساده ای نیست.
در صورتی که بیمه شده در مدت معینی فوت نکند، مبلغ توافق شده ای را بپردازد. برای مثال اگر فردی چهل ساله بیمه عمر به شرط حیات ده ساله ای خریداری کند، با این شرایط که بیمه گر مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان بپردازد، چنانچه در پایان ده سال فوت نکند، بیمه گر مبلغ تعهد شده را به وی پرداخت خواهد کرد. در این حالت، فرد سرمایه ای را برای آینده خویش اندوخته می کند و برای مثال هنگام بازنشستگی، ازدواج فرزندان و … می تواند از این پول استفاده کند. این نوع بیمه نیز برحسب نیاز مردم در طرح های تجاری مختلف و با نام های متنوعی چون بیمه جهیزیه، بیمه تحصیل فرزندان و… عرضه می شود.
بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران به منظور تأمین بیمه ای جامعه پزشکی و پرستاری کشور، بیمه نامه مسئولیت حرفه ای پزشکان را از سال ۱۳۶۵ ارائه کرده است.
این بیمه نامه، مسئولیت حرفه ای پزشکان و پیرا پزشکان را در قبال بیمارانی که به علت خطا، غفلت و یا کوتاهی پزشکان در انجام امور پزشکی دچار صدمه جسمانی، روانی یا فوت شوند تحت پوشش قرار میدهد. بر اساس کلیه دعاوی بیماران و یا ذوی الحقوق آنها به مدت چهار سال پس از انقضای تاریخ بیمه نامه مشمول پوشش بیمه ای می باشد به شرط آن که معالجه یا عمل جراحی در مدت اعتبار بیمه نامه صورت گرفته باشد.
خسارت جانی و مالی وارد به اشخاص ثالث که در اثر فعالیت روزمره فرد یا افراد ایجاد می گردد و به موجب قانون، عامل زیان مسئول شناخته میشوند را مسئولیت مدنی می نامند.
از این رو، انواع بیمه های مسئولیت مدنی مانند: بیمه مسئولیت مدنی حرفه ای، بیمه مسئولیت مدنی کارفرما در قبال کارکنان، بیمه مسئولیت حرفه ای پزشکان و پیراپزشکان، بیمه مسئولیت مدنی قراردادی، بیمه مسولیت مدنی تولید کنندگان کالا و بیمه مسئولیت عمومی، مناسب ترین و باصرفه ترین روش برای جبران خسارت های ناشی از مسئولیت های تمام اقشار جامعه است. به طور کلی، می توان گفت بیمه مسئولیت مدنی حامی افراد در هر صنفی خواهد بود و آرامش خاطر را برای آنان به ارمغان می آورد.
در اجرای ماده ۱۰ قانون بیمه اجباری شخص ثالث، صندوق مستقلی به نام صندوق تامین خسارتهای بدنی تشکیل شده است. این صندوق برای جبران زیان های بدنی واردشده به اشخاص ثالث که به علت بیمه نبودن وسیله نقلیه، بطلان یا تعلیق قرارداد بیمه، تعلیق تأمین بیمه گر، فرار کردن یا ناشناخته ماندن مسئول حادثه یا ورشکستگی بیمه گر قابل پرداخت نباشد یا به طور کلی، برای جبران خسارت های خارج از شرایط بیمه نامه، تأسیس شده است. اشخاص زیان دیده ذکرشده می توانند برای مطالبه خسارت بدنی، ظرف ده روز از تاریخ دریافت پاسخ بیمه گر مبنی بررد مطالبه خسارت، درخواست غرامت خود را به ضمیمه پاسخ مذکور و مدارک و اطلاعات مربوط، برای صندوق ارسال کنند.
در درخواست خسارت دیدگان باید این گزینه ها ذکر شود: علت عدم پرداخت خسارت از طرف بیمه گران، نام و نشانی بیمه گران، نام و نشانی مسئول حادثه، اقداماتی که علیه مسئول حادثه به عمل آمده و اطلاعاتی که راجع به وضع و توانایی مالی مسئول حادثه به دست آمده است.
در صورتی که زیان دیدگان از مراجع دیگری مانند سازمان بیمه های اجتماعی یا سازمان بیمه کارمندان دولت یا صندوق ویژه جبران خسارت غرامت دریافت کنند، صندوق غرامتی نمی پردازد و هیچ یک از بیمه گران و سازمانهای بیمه ای و صندوق های ویژه جبران غرامت، حق مراجعه و تقاضای استرداد خسارت پرداخت شده به اشخاص ثالث را از صندوق تامین خسارت های بدنی ندارند.
شرکت خدمات بیمه ای گسترش فروش فردا نماینده حقوقی بیمه پارسیان با هدف ارائه خدمات متمایز و نوین به کلیه هموطنان گرامی تأسیس و به پشتوانه مدیران و کارشناسان متخصص در صنعت بیمه کشور فعالیت می نماید.
