تسویه وام پیش از موعد مقرر

ماده 10) تسویه وام پیش از موعد مقرر:راهی جهت مستهلک نمودن وام قبل از اتمام مدت باز پرداخت آن بوده و بیمه گذار در هر زمان دلخواه می تواند نسبت به تسویه وام پرداختی اقدام نماید.
در زمان تسویه پیش از موعد مقرر، اقساط پرداخت نشده قبل از تاريخ تسویه و جریمه دیر کردن از بیمه گذار اخذ خواهد شد.
در زمان تسویه پیش از موعد مقرر، مجموع اصل اقساط پرداخت نشده بعد از تاریخ تسویه، از بیمه گذار اخذ خواهد شد.
چنانچه مجموع بدهی وام در هر زمان، از ۹۰ درصد ارزش بازخریدی بیمه نامه بیشتر گردد، بیمه نامه با صدور اخطار قبلی از طرف بیمه گر فسخ می گردد.
حداکثر زمان جهت پرداخت مجموع بدهی وام توسط بیمه گذار (موضوع ماده ۸)، ۳۰ روز از تاریخ تسویه خواهد بود. در صورتیکه بیمه گذار در مدت یاد شده نسبت به پرداخت مبلغ تسویه اقدام ننماید، بيمه گر حسب مورد معادل آن را از اندوخته سرمایه گذاری بیمه نامه برداشت و یا بیمه نامه را فسخ خواهد نمود.

بهره مندی از منافع بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری

شرایط لازم جهت دریافت وام

شرایط لازم جهت دریافت وام

بیمه گذار کلیه حقوق خود را نسبت به اندوخته بیمه نامه عمر خود به عنوان وثیقه وام به بیمه گر منتقل نماید.
بیمه نامه دارای اعتبار و جاری باشد. بیمه نامه های فسخ شده، ابطال شده، بازخرید شده، معوق یا معلق مشمول دریافت وام نمی باشند.
حداقل دو سال تمام از مدت بیمه نامه گذشته باشد.
حق بیمه دو سال تمام پرداخت شده باشد.
بیمه نامه دارای ارزش بازخرید باشد.
بیمه نامه هیچگونه بدهی نداشته باشد. در صورت داشتن بدهی هنگام درخواست وام، بدهی باقی مانده بیمه نامه باید توسط بیمه گذار تسویه شود.
بیمه شده قبلا وام دریافت نکرده باشد و یا در صورت اخذ وام قبلی، آن را به طور کامل تسویه کرده باشد.

بهره مندی از منافع (وام)

پوشش اضافی امراض خاص
(پرداخت کمک هزینه درمان بیماریهای صعب العلاج)

در این پوشش تکمیلی، بیمه گر متعهد می شود در صورتی که بیمه شده، به یکی از بیماری های خاص مبتلا گردد، و این امر منجر به بستری شدن وی در بیمارستان گردد، بخشی از هزینه های مربوط به درمان را تا سقفی معین بپردازد. بیماری های خاص تحت پوشش شامل انواع سرطان ها، سکته مغزی، سکته قلبی، عمل جراحی بای پس عروق کرونر و تعویض دریچه قلب و نیز پیوند اعضای اصلی بدن می باشند.
همانطور که معمولا جزو شرایط اصلی بیمه نامه های عمر است، منافع، تنها در صورت فوت و یا در انقضای مدت بیمه قابل پرداخت است ولی این پوشش به بیمه شده و خانواده اش کمک می کند بتوانند بخشی از هزینه های سنگین این بیماری ها را تأمین کنند.
در صورت داشتن این پوشش اضافی، چنانچه بیمه شده در طول مدت بیمه به یکی از بیماریهای خاص مشمول بیمه نامه، دچار شود که منجر به بستری شدن در بیمارستان گردد، می تواند تا ۳۰ درصد سرمایه فوت مشروط بر آنکه از سقف خاصی ۸ تجاوز نکند،تحت پوشش قرار گیرد.
بیمه شده دارای حداقل ۱۶ سال و حداکثر ۶۰ سال سن میباشد.

پوشش های اضافی بیمه عمر

در کنار ارائه پوشش های مربوط به خطر فوت و تأمین دوره بازنشستگی (اندوخته سرمایه گذاری)، در بیمه عمر و سرمایه گذاری، برخی پوشش های اضافی نیز در قالب بیمه های تکمیلی عمر، ارائه می شوند.
در پوشش های اضافی، تمامی حق بیمه جذب خطر می شود. بنابراین، پوشش های اضافی، اندوخته ریاضی و در نتیجه ارزش بازخرید ندارند. در بیمه عمر و سرمایه گذاری، بیمه عمر و پوشش های اضافی آن، هر دو قرارداد واحدی را تشکیل میدهند. اگر قرارداد اصلی باطل، معلق، فسخ یا بازخرید شود، پوشش های اضافی آن نیز بخودی خود متوقف می شود.

انواع پوششهای اضافی:
انواع پوشش های اضافی که در بیمه های عمر و سرمایه گذاری ارائه می شود، عبارتند از:
پوشش اضافی فوت در اثر حادثه
پوشش پرداخت هزینه پزشکی در اثر حادثه
پوشش اضافی امراض خاص (پرداخت کمک هزینه درمان بیماری های صعب العلاج)
پوشش پرداخت مقرری روزانه بستری شدن در مراکز درمانی
پوشش معافیت از پرداخت هزینه ها در صورت از گار افتادگی دائم و کامل (ناشی از بیماری یا  حادثه)
پوشش معافیت از پرداخت کل حق بیمه در صورت از کار افتادگی دائم و کامل (ناشی از بیماری یا حادثه)
پوشش پرداخت سرمایه نقص عضو در صورت نقص عضو  یا از کارافتادگی دائم و کامل ناشی از بیماری یا حادثه
پوشش مستمری از کار افتادگی در صورت از کار افتادگی دائم و کامل (ناشی از بیماری یا حادثه)
پوشش پرداخت سرمایه بیکاری در صورت از کار افتادگی دائم و کامل

پوشش اضافی فوت در اثر حادثه

پوشش پرداخت هزینه پزشکی در اثر حادثه

پوشش اضافی امراض خاص

پوشش پرداخت مقرری روزانه بستری شدن در مراکز درمانی

پوشش معافیت از پرداخت هزینه ها در صورت از کارافتادگی دائم و کامل

نحوه پرداخت منافع

به طور کلی برخی از منافع بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری به یکی از دو روش زیر قابل پرداخت می باشد:
1- فوت بیمه شده طی مدت بیمه نامه
2- حیات بیمه شده در انتهای مدت بیمه نامه

در هر دو حالت، منافع اصلی قابل پرداخت، به یکی از ۲ حالت زیر ممکن است:
پرداخت منافع به صورت یکجا: در این حالت تمام منافع بیمه به صورت یکجا به بیمه گذار یا استفاده کنندگان بیمه نامه (حسب شرایط) پرداخت می شود تا بتوانند مشکلات و نارسایی های مالی خود را برطرف نمایند.
پرداخت منافع به صورت مستمری: در این حالت تمام منافع بیمه به صورت مستمر و تدریجی و مطابق یکی از دو حالت زیر پرداخت خواهد شد.
حالت اول: مستمری قطعی برای مدت معین
در این حالت، مبلغ منافع بیمه به صورت یک مستمری قطعی و با در نظر گرفتن عامل نرخ بهره، با دوره معین به صورت مقاطع زمانی مشخص، به بیمه گذار یا استفاده کنندگان (حسب شرایط) قابل پرداخت است. در این روش به دلیل قطعی بودن پرداخت مستمری، مبلغ آن تحت هر شرایطی به بیمه شده با استفاده کنندگان پرداخت میشود و اگر احیانا در طی پرداخت مستمری، فرد مستمری بگیر فوت نماید، باقی مانده منافع (حسب شرایط) تا پایان دوره معین به ذینفعان به شیوه مقتضی پرداخت خواهد شد.
حالت دوم: مستمری مادام العمر
در این حالت، مبلغ سرمایه بیمه به صورت یک مستمری در مقاطع زمانی مشخص به مستمری بگیر قابل پرداخت است. در این روش پرداخت مستمری مشروط به حیات شخص مستمری بگیر بوده و در صورت فوت وی، پرداخت مستمری قطع خواهد شد. بدیهی است در محاسبات این نوع مستمری امید به زندگی مستمری بگیر و همچنین نرخ بهره دخیل خواهد بود. ضمنا این مستمری، مادام العمر بوده و تا پایان حیات مستمری بگیر تداوم خواهد داشت. همچنین طراحی این نوع مستمری به گونه ای است که قابلیت تضمین پرداخت مستمری را طی دوره ای معین میسر می سازد. به عبارت دیگر، در این حالت چنانچه مستمری بگیر در طول دوره تضمین پرداخت فوت نماید، باقی مانده منافع در وجه ذینفعان قابل تسویه خواهد بود.

مشارکت در منافع

مبانی بیمه عمر و سرمایه گذاری

طرح بیمه عمر و سرمایه گذاری برگرفته از نوعی بیمه تمام عمر رایج به نام بیمه عمر جامع می باشد که در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان بیمه نامه پیشرو ارائه می شود. این بیمه نامه ترکیبی از یک بیمه عمر و یک اندوخته سرمایه گذاری می باشد که علاوه بر ارائه پوشش خطر فوت و برخی پوشش های اضافی، درآمدهایی را با تضمین یک نرخ سود سرمایه گذاری مشخص در زمان حیات نصیب بیمه گذار می کند و در ایران به صورت یک بیمه با مدت معین ارائه می شود.
در این بیمه، پوشش فوت با انتخاب یک سرمایه پایه فوت فراهم می شود که قابلیت افزایش را در سال های آینده خواهد داشت و تنها در صورت فوت بیمه شده، به ذینفعان فوت بیمه نامه پرداخت میشود. از طرفی با جمع آوری و انباشت بخشی از وجوه پرداختی بیمه گذار در یک اندوخته سرمایه گذاری، بیمه گذار در دوران حیات نیز بهره مند خواهد شد. به عبارتی اندوخته مزبور با هدف تأمین دوره بازنشستگی یا سایر مقاصد مالی فرد در آینده، تشکیل شده است. به همین منوال، مبالغ پرداخت های بیمه گذار نیز به دو مؤلفه حق بیمه پوشش فوت به همراه هزینه ها و سپرده سرمایه گذاری تقسیم می شود. در این بیمه علاوه بر پوشش خطر فوت و همچنین تأمین دوران بازنشستگی برخی پوشش های اضافی دیگر نیز پیش بینی شده که هر یک از آنها با اختصاص حق بیمه مربوط به خود، تعهدات اضافی را برای بیمه گر (شرکت بیمه) به دنبال دارد و در صورت وقوع خطر، از بیمه شده حمایت می کند. به طور کلی این بیمه نامه از حیث تنوع پوشش ها و نحوه ارائه آنها یکی از جامع ترین بیمه نامه های موجود در جهان است که اغلب نیازهای معیشتی یک خانواده را برای مدتی طولانی تأمین نموده و مزایای آن نقش بسیار سودمندی در حیات اقتصادی و رفاه اجتماعی فرد و خانواده اش دارد.
در بیمه عمر و سرمایه گذاری، بیمه شده بر پایه نیازهای خود و خانواده، در ابتدا، سرمایه ای را به عنوان سرمایه پایه فوت انتخاب می کند و به تناسب سرمایه انتخابی و همچنین با توجه به تمایل و توان مالی خود، مبالغ حق بیمه و نحوه پرداخت آن را برمی گزیند. حق بیمه های پرداختی پس از کسر حق بيمه لازم برای پوشش فوت، هزینه های بیمه نامه، همچنین مالیات بر ارزش افزوده و پوشش های اضافی در صورتی که از حق بیمه پایه انتخاب شوند)، به اندوخته سرمایه گذاری افزوده می شود. این اندوخته، طی سال های بعد با افزوده شدن حق بیمه ها و اختصاص سود به آنها، افزایش یافته و با تشکیل یک سرمایه مناسب، بس اندازی مطمئن برای رفع نیازهای احتمالی و برنامه های آینده بیمه گذار یا استفاده کنندگان خواهد بود.
قرارداد بیمه عمر و سرمایه گذاری برای مدتی معین که حداقل آن ۵ سال می باشد، بین بیمه گذار و بیمه گر منعقد می شود.
در طی این مدت دو پیشامد ممکن است به وقوع بپیوندد
– فوت بیمه شده در طی مدت بیمه
– حیات وی در پایان مدت بیمه و سررسید بیمه نامه
در صورت حیات بیمه شده در پایان مدت بیمه، موجودی اندوخته سرمایه گذاری و سود آن به اضافه مبالغ اضافی سود مشارکت (در صورت استحصال) در منافع به وی یا استفاده کنندگان پرداخت می شود. در صورت فوت بیمه شده در طی مدت بیمه نیز، سرمایه تعیین شده به علاوه موجودی اندوخته سرمایه گذاری در زمان فوت به ذینفعان بیمه نامه که قبلا تعیین گردیده اند یا وراث قانونی بیمه شده، پرداخت خواهد شد. به علاوه در صورتی که بیمه نامه دارای پوشش های اضافی باشد و در طی مدت بیمه خطرات مربوط به آنها به وقوع بپیوندد، بیمه گر تعهدات خود را در مورد پوشش های اضافی اجرا می کند.

مفاهیم و تعاریف بیمه های عمر

بیمه شده: بیمه شده، شخصی حقیقی است که احتمال تحقق خطر یا خطرات مشمول بیمه برای او موجب انعقاد بیمه نامه گردیده و فوت یا حیات او موضوع قرارداد بیمه است و سن، وضعیت سلامتی، شغل و سایر عوامل مؤثر در خطر در مورد او اساس محاسبه حق بیمه را تشکیل می دهد.
بیمه شدگان در بیمه عمر و سرمایه گذاری (طرح خانواده):اشخاص حقیقی می باشند که فوت یا حیاتشان (حسب شرایط و موارد موضوع بیمه محسوب می شود
بیمه شده اول: یکی از بیمه شدگان قرارداد است که علاوه بر موضوعیت بیمه، دارای نقش بیمه گذار در بیمه نامه بوده و در واقع بیمه گذار اصلی و اولیه قرارداد محسوب می گردد.
بیمه شده دوم: یکی دیگر از بیمه شدگان قرارداد است که علاوه بر موضوعیت بیمه، در صورت فوت احتمالی بیمه شده اول و تمایل وی (بیمه شده دوم) به تداوم بیمه نامه، از حقوق و وظایف بیمه گذاری برخوردار شده و در واقع بیمه گذار جدید بیمه نامه به حساب خواهد آمد.
استفاده کننده یا ذینفع: شخص یا اشخاص حقیقی و حقوقی هستند که بیمه نامه به نفع آنها منعقد شده و مشخصات آنان در بیمه نامه یا سایر ضمائم احتمالی آن ذکر گردیده است. به عبارتی دیگر شخص یا اشخاص حقیقی یا حقوقی می باشند که توسط بیمه گذار و با موافقت بیمه شده تعیین می گردند، بیمه گر مشخصات آنها را در بیمه نامه یا ضمائم احتمالی درج می نماید و در صورت فوت یا حیات بیمه شده از سرمایه بیمه بهره مند می گردند. لازم به ذکر است در صورت عدم تعیین ذینفع در صورت فوت بیمه شده، وراث قانونی ایشان و در صورت عدم تعیین ذینفع در صورت حیات بیمه شده، خود شخص بیمه شده به عنوان ذینفع تعیین می گردند.
حق بیمه: حق بیمه، وجهی است که بیمه گذار در مقابل تعهدات بیمه گر می پردازد. در بیمه های عمر اشکال مختلفی برای پرداخت حق بیمه اعم از اولیه، یکجا، پرداخت حق بیمه منظم در فواصل زمانی ماهانه، سه ماهه، شش ماهه و سالانه وجود دارد. با توجه به اینکه بیمه جزو عقود معوض و دو تعهدی می باشد لذا در همه انواع بیمه ها، پرداخت حق بیمه شرط لازم برای جاری شدن تعهدات بیمه گر است و در واقع بدون پرداخت حق بیمه، تعهدی برای بیمه گر وجود ندارد در بیمه نامه های عمر و سرمایه گذاری در صورت عدم پرداخت حق بیمه توسط بیمه گذار، تعهدات بیمه گر تا زمان وجود اندوخته سرمایه گذاری معتبر خواهد بود. به عبارتی دیگر حق بیمه وجهی است که بیمه گذار مطابق شرایط قرارداد در وجه بیمه گر پرداخت مینماید. سرمایه بیمه: سرمایه، وجهی است که به عنوان منافع، در بیمه نامه به طور کامل مشخص شده (مطابق ماده ۲۳ قانون بیمه مصوب۱۳۱۶ / ۰۲ / ۰۷ ) و به اقتضای تحقق ریسکی که در آن پیش بینی شده، اعم از فوت، حیات یا سایر موارد، پرداخت میشود (در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری ریسک حیات وجود ندارد). سرمایه بیمه عمر به دو صورت یکجا و یا مستمری قابل پرداخت بوده که به شکل های مختلفی مانند ثابت یا افزایشی تعیین و تعریف می شود. به عبارتی دیگر سرمایه بیمه، مبلغی است که در صورت فوت بیمه شده در طی مدت بیمه نامه و یا حیات وی در پایان مدت بیمه نامه در وجه استفاده کننده (گان) پرداخت می گردد.
منافع بیمه نامه در صورت فوت بیمه شده در طی مدت قرارداد بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری): عبارت است از مجموع سرمایه فوت بیمه نامه در هر سال بیمه ای (با احتساب تعديلات) و اندوخته سرمایه گذاری تشکیل شده تا زمان فوت
منافع بیمه نامه در صورت حیات بیمه شده در انتهای قرارداد بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری): عبارت است از اندوخته سرمایه گذاری بیمه نامه در انتهای مدت بیمه نامه در بیمه نامه عمر و سرمایه گذاری
ارزش بازخریدی: بهای واگذاری بیمه نامه در هر زمان را ارزش بازخریدی بیمه نامه گویند که میزان آن (مطابق با آئین نامه ۶۸ بیمه های زندگی و مستمری) معادل ۹۰ درصد اندوخته سرمایه گذاری در سال اول بیمه نامه (و از سال های دوم تا پنجم به ترتیب معادل ۹۲، ۹۴، ۹۶، ۹۸ و از سال ششم ۱۰۰ درصد اندوخته) بوده که پس از کسر هزینه های محقق شده مستهلک نشده آتی(هزینه های بیمه گری)، محاسبه گشته و مطابق شرایط قرارداد و جدول پیوست در اختیار بیمه گذار قرار می گیرد.
بیمه نامه معوق: به بیمه نامهای اطلاق می گردد که متناسب با نحوه پرداخت حق بیمه، از تاریخ سررسید اولین قسط پرداخت نشده آن گذشته باشد، مشروط بر اینکه اندوخته بیمه نامه روند کاهشی داشته باشد و صفر نباشد.
بیمه نامه معلق: به بیمه نامه ای اطلاق می گردد که متناسب با نحوه پرداخت حق بیمه، معوق بوده و مبلغ اندوخته سرمایه گذاری بیمه نامه به صفر رسیده باشد. ضمنا در حالات خاصی نظیر شرایط جنگ، پوشش های بیمه ای بدون توجه به نحوه پرداخت حق بیمه و اندوخته سرمایه گذاری بیمه نامه معلق خواهد گردید.

بیمه های عمر در جهان

اگرچه بیمه های عمر و مستمری ها به شکل امروزی آن، بعد از بیمه های دریایی و آتش سوزی پدید آمده اند، اما اشکال قدیمی آن ریشه ای بسیار کهن دارد و زمان پیدایش آن نامعلوم است. بشر از گذشته های دور همیشه در این فکر بوده که خود را از پیامدهای اقتصادی مرگهای ناگهانی سنین جوانی و همچنین عوارض ناشی از پیری حفظ کند. در یک نوشته روی پاپیروس که در مصر کشف شده و مربوط به ۴۵۰۰ سال قبل می باشد، مندرج است که مومیاگران مصری هر موقع که یکی از کارکنان کارگاه هایشان فوت می کرد، موظف بوده اند وراث آنها را مورد حمایت قرار دهند. در زمانهای بسیار کهن، در برخی از شهرهای بزرگ انجمن هایی تشکیل یافت که در ازای دریافت حق عضویت از اعضاء، پس از فوت وی هزینه کفن و دفنش را تقبل نموده و غرامتی را نیز به بازماندگانش می پرداختند. در قرون وسطی سندیکاهای مختلف به کار بیمه گری عمر مشغول بودند و در مدارک و اسناد آن دوران، اولین قراردادهای مستمری مادام العمر به دست آمده است. تا قرن هفدهم در کشورهای اروپایی بیمه عمر به صورت شرط بندی روی فوت شخص ثالث بین دو نفر کم و بیش مرسوم بود. اینگونه شرط بندی ها به دلیل مغایرت با اصول اخلاقی از طرف مقامات مذهبی و قضایی گهگاه ممنوع اعلام می شد و همین موضوع سالیان دراز موجب عقب ماندگی بیمه عمر شده بود، اما طی قرون هفدهم تا نوزدهم، با مساعی دانشمندانی مانند برنولی ، دپارسیو و اویلر” علوم محاسبات (علم اکچوئری) که تلفیقی از احتمالات و محاسبات مالی بود، به وجود آمد. از آن پس بیمه عمر از صورت شرط بندی و برد و باخت درآمده و بر پایه محکم علمی استوار گشت و متخصصین این علم را، اکچوئر نامیدند. محاسبات حق بیمه در بیمه های عمر بر اساس احتمالات مرگ و میر انجام می گرفت که پس از آن با وارد شدن نرخ بهره شکل پیچیده تری به خود گرفته است. اولین بیمه نامه عمری که به رسمیت شناخته شد در زمان سلطنت الیزابت اول در لندن به سال ۱۵۸۳ صادر شد که قراردادی را روی زندگی شخصی به نام ویلیام گیبنز منعقد کرده بود. مدت این بیمه نامه یک سال (۱۲ ماه) و نرخ حق بیمه ۸ سرمایه فوت آن بود. بیمه نامه با نام خدا شروع شده و در پایان آن، سلامت و طول عمر بیمه شده خواسته شده بود. بیمه شده در آخرین روزهای سال، فوت می کند و پس از مجادلات بسیار، سرانجام دریافت کنندگان حق بیمه که از تجار لندن بودند، به پرداخت سرمایه محکوم شدند. اما اختلاف در این بود که مبنای مدت قرارداد بر اساس سال شمسی بوده است یا سال قمری، در صورتیکه مبنا یک سال قمری باشد، سرمایه قابل پرداخت نبوده و در غیر این صورت سرمایه قابل پرداخت می باشد. زیرا سال قمری کوتاه تر از سال شمسی است و بیمه شده در همین بازه زمانی فوت کرده بود.
اولین شرکت بیمه عمر در سال ۱۷۶۲ در انگلستان تأسیس شد و اولین بررسی علمی درباره بیمه های عمر در سال ۱۸۱۲ منتشر گردید. از آن به بعد شرکتها و مؤسسات بسیاری به صورت سهامی یا تعاونی در کشورهای اروپایی و آمریکایی در زمینه توسعه بیمه های عمر پا به عرصه وجود گذاردند و به خصوص پس از جنگ جهانی دوم، توسعه بیمه های عمر و پرداخت مستمریها به مردم در اکثر کشورها به خصوص آمریکا و در سالهای بعد در هند و آسیای شرقی سرعت گرفت.

بیمه عمر به شرط حیات

 در صورتی که بیمه شده در مدت معینی فوت نکند، مبلغ توافق شده ای را بپردازد. برای مثال اگر فردی چهل ساله بیمه عمر به شرط حیات ده ساله ای خریداری کند، با این شرایط که بیمه گر مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان بپردازد، چنانچه در پایان ده سال فوت نکند، بیمه گر مبلغ تعهد شده را به وی پرداخت خواهد کرد. در این حالت، فرد سرمایه ای را برای آینده خویش اندوخته می کند و برای مثال هنگام بازنشستگی، ازدواج فرزندان و … می تواند از این پول استفاده کند. این نوع بیمه نیز برحسب نیاز مردم در طرح های تجاری مختلف و با نام های متنوعی چون بیمه جهیزیه، بیمه تحصیل فرزندان و… عرضه می شود.