صدور بیمه عمر و سرمایه گذاری
بیمه عمر و سرمایه گذاری
طرح مستمری و مکمل بازنشستگی
برای خرید آنلاین بیمه نامه عمرو سرمایه گذاری کلیک کنید
يكي از معيارهاي توسعه يافتگي و مولفه هاي اصلي رفاه اجتماعي در هر كشور يا اجتماعي، ميزان استفاده از بيمه هاي زندگي (بيمه هاي عمر) و مستمري ها مي باشد و ضريب نفوذ اين بيمه ها شاخصي براي اندازه گيري آن است. از سوي ديگر، همانطور که صندوق بين المللي پول نيز بيان کرده است، مولفه هاي اقتصادي، لازمه توسعه پايدار اجتماعي است. رشد و توسعه اقتصادي در افزايش نرخ اشتغال، کاهش ميزان فقر، کنترل تورم و در نتيجه جلوگيري از کاهش يا از بين رفتن درآمدها براي اقشار کم درآمد، موثر است و يكي از مهم ترين راهكارهاي دسترسي به اين كاركردها، توسعه بيمه هاي زندگي مي باشد.
١ تاريخچه بيمه هاي عمر
١.١ بيمه هاي عمر در جهان
اگرچه، بيمه هاي عمر و مستمري ها به شکل امروزي آن، بعد از بيمه هاي دريايي و آتش سوزي پديد آمده اند، اما اشکال قديمي آن ريشه اي بسيار کهن دارد و زمان پيدايش آن نامعلوم است. بشر از گذشته هاي دور هميشه در اين فكر بوده كه خود را از پيامدهاي اقتصادي مرگ هاي ناگهاني سنين جواني و همچنين عوارض ناشي از پيري حفظ كند. در يك نوشته روي پاپيروس كه در مصر كشف شده و مربوط به ٤٥٠٠ سال قبل مي باشد، مندرج است كه مومياگران مصري هر موقع كه يكي از كاركنان كارگاه هايشان فوت مي كرد، موظف بوده اند وراث آنها را مورد حمايت قرار دهند. در زمانهاي بسيار کهن، در برخي از شهرهاي بزرگ انجمن هايي تشکيل يافت که در ازاي دريافت حق عضويت از اعضاء، پس از فوت وي هزينه كفن و دفنش را تقبل نموده و غرامتي را نيز به بازماندگانش می پرداختند. در قرون وسطي سنديكاهاي مختلف به كار بيمه گري عمر مشغول بودند و در مدارک و اسناد آن دوران، اولين قراردادهاي مستمري مادام العمر به دست آمده است.
تا قرن هفدهم در کشورهاي اروپايي بيمه عمر به صورت شرط بندي روي فوت شخص ثالث بين دو نفر کم و بيش مرسوم بود. اينگونه شرط بندي ها به دليل مغايرت با اصول اخلاقي از طرف مقامات مذهبي و قضايي گهگاه ممنوع اعلام می شد و همين موضوع ساليان دراز موجب عقب ماندگي بيمه عمر شده بود، اما طي قرون هفدهم تا نوزدهم، با مساعي دانشمنداني مانند برنولي, دپارسيو و اويلر علوم محاسبات (علم اكچوئري) که تلفيقي از احتمالات و محاسبات مالي بود، به وجود آمد. از آن پس بيمه عمر از صورت شرط بندي و برد و باخت درآمده و بر پايه محکم علمي استوار گشت و متخصصي ِ ن اين علم را، اکچوئر ناميدند. محاسبات حق بيمه در بيمه هاي عمر بر اساس احتمالات مرگ و مير انجام میگرفت که پس از آن با وارد شدن نرخ بهره شکل پيچيده تري به خود گرفته است.
اولين بيمه نامه عمري که به رسميت شناخته شد در زمان سلطنت اليزابت اول در لندن به سال ١٥٨٣ صادر شد که قراردادي را روي زندگي شخصي به نام ويليام گيبنز منعقد کرده بود. مدت اين بيمه نامه يک سال( ١٢ ماه) و نرخ حق بيمه ٨% سرمايه فوت آن بود. بيمه نامه با نام خدا شروع شده و در پايان آن، سلامت و طول عمر بيمه شده خواسته شده بود. بيمه شده در آخرين روزهاي سال، فوت مي کند و پس از مجادلات بسيار، سرانجام دريافت کنندگان حق بيمه که از تجار لندن بودند، به پرداخت سرمايه محکوم شدند. اما اختلاف در اين بود كه مبنايِ مدت قرارداد بر اساس سال شمسي بوده است يا سال قمري.
در صورتيكه مبنا يك سال قمري باشد ، سرمايه قابل پرداخت نبوده و در غير اين صورت سرمايه قابل پرداخت می باشد. زيرا سال قمري كوتاه تر از سال شمسي است و بيمه شده در همين بازه زماني فوت كرده بود.
اولين شرکت بيمه عمر در سال ١٧٦٢ در انگلستان تاسيس شد و اولين بررسي علمي درباره بيمه هاي عمر در سال ١٨١٢ منتشر گرديد. از آن به بعد شركت ها و موسسات بسياري به صورت سهامي يا تعاوني در کشورهاي اروپايي و امريکايي در زمينه توسعه بيمه هاي عمر پا به عرصه وجود گذاردند و به خصوص پس از جنگ جهاني دوم، توسعه بيمه هاي عمر و پرداخت مستمري ها به مردم در اکثر کشورها به خصوص آمريکا و در سال هاي بعد در هند و آسياي شرقي سرعت گرفت.
١.٢ بيمه هاي عمر در ايران
بيمه عمر در ايران به وسيله نمايندگي يک شرکت بيمه خارجي به نام ويکتوريا در سال ١٣١٤ آغاز گرديد و يک امضاء توسط نماينده آن، در ايران و امضاي ديگر در مرکز شرکت، واقع در برلين انجام مي شد. اين نمايندگي پس از يک سال فعاليت منحل شد و پورتفوي خود را که شامل ١٥٠ بيمه نامه با مجموع چهارصد هزار ريال حق بيمه ساليانه و تعهد ٨ ميليون ريالي بود به شرکت سهامي بيمه ايران که تازه تاسيس شده بود، واگذار کرد. اولين بيمه نامه عمري که توسط نمايندگي مزبور صادر شد، يک بيمه عمروپس انداز با سرمايه ٦٠٠ ليره انگليسي و متعلق به يک تاجر تبريزي به نام جبار صالح نيا بود که در انقضاي مدت از طرف شرکت بيمه ايران به بيمه گذار پرداخت شد.
شرکت سهامي بيمه ايران، در سال ١٣١٥ و يک سال بعد از تاسيس، عمليات بيمه عمر را با مشارکت يک بيمه گر اتکايي سوئيسي به نام يونيون سوئيس آغاز کرد و در سال ١٣٣٦ شرکت بيمه ملي و در سال ١٣٤٠ شرکت سهامي بيمه اميد نيز به اين عمليات پيوستند. در سال ١٣٥٣ شرکتي به نام بيمه بين المللي ايران و آمريکا تاسيس يافت که منحصرا به بيمه هاي عمر و حوادث مي پرداخت و با کمک متخصصان آمريکائي شبکه بزرگ نمايندگي در تهران و در شهرهاي بزرگ به وجود آورده بود و در فروش بيمه هاي عمر به سختي مي کوشيد و به موفقيت هاي قابل توجهي نيز دست يافته بود. اين اقدامات، بيمه ايران را برانگيخت که درصدد ايجاد يک نمايندگي قوي بيمه عمر برآيد. به اين منظور در شهريورماه ١٣٥٥ اقدام به تاسيس يک شرکت مختلط با مشارکت يک شرکت بيمه آمريکائي به نام ايران عمر کرد. اين شرکت توانست در اولين سال فعاليت خود در سال ١٣٥٦ تعداد ١٢٣٨ بيمه عمر به فروش برساند. اين در حالي بود که در سال قبل از تاسيس شرکت ايران عمر يعني سال ١٣٥٥ شرکت سهامي بيمه ايران توانسته بود ٩٢٠ فقره بيمه نامه عمر بفروشد. پس از چند سال وقفه در ارائه بيمه هاي عمر، از سال ١٣٦٧ با تصويب قوانين لازم، شركت هاي بيمه صدور بيمه هاي زندگي را از سر گرفتند.
با تاسيس شرکت هاي خصوصي، در اوايل دهه ٨٠ شمسي، نوع روزآمدي از اين نوع بيمه ها که مزاياي بيشتري داشت و مورد استقبال جهاني نيز قرار گرفته بود، وارد بازار کشور شد و با تاکيد بيمه مرکزي، هم اکنون از سوي اغلب شرکت هاي بيمه با عناوين مختلفي همچون بيمه عمر و تامين آتيه، بيمه عمر و سرمايه گذاري، بيمه جامع زندگي، عمر و تشکيل سرمايه، ارمغان زندگي و … در بازار عرضه مي شود.
با عنايت به اقبال عمومي از بيمه عمر در بازار كشور، حق بيمه سرانه بيمه زندگي در ايران از سال ٢٠٠٢ تا ٢٠١١ از ٢ به ٧ دلار افزايش يافت. همچنين با توجه به ضريب نفوذ 0.1% بيمه زندگي، نشان از بازار بكر بيمه هاي عمر در ايران مي باشد.
١.٣ بيمه هاي عمر در شركت بيمه پارسيان
با توجه به استراتژي ها و اهداف کلان شرکت در زمينه توسعه بيمه هاي عمر انفرادي و کسب سهم بزرگي از بازار اين بيمه ها، صدور بيمه هاي عمر از سال ١٣٨٦ آغاز گرديد. همچنين در مردادماه سال ١٣٨٨ مديريت بيمه هاي عمر انفرادي شركت بيمه پارسيان فعاليت خود را به صورت مديريتي مستقل از مديريت بيمه هاي عمر، حوادث و درمان گروهي، آغاز نمود.
با مستقل شدن مديريت بيمه هاي عمر انفرادي، اين مديريت در تلاش است تا مشکلات موجود در زمينه توسعه، فروش و ارائه خدمات صدور و پس از صدور بيمه هاي عمر را به حداقل رسانده و نيز با استفاده از تجربه پرسنل متخصص و نمايندگان، زمينه بهبود و پويايي را فراهم آورد.
٢ مباني بيمه هاي عمر
پيش از ارائه مباحث مربوط به بيمه هاي عمر و مستمري ها، برخي از مفاهيم مورد استفاده ذکر مي شود.
٢.١ مفاهيم و تعاريف بيمه هاي عمر
٢.١.٢ بيمه نامه: بيمه نامه، سندي است بين بيمه گر و بيمه گذار كه بر اساس ماده ٢ قانون بيمه مصوب در ارديبهشت ماه سال ١٣١٦ و پيشنهاد كتبي بيمه گذار (كه جزء لاينفك بيمه نامه مي باشد( تنظيم گرديده و مورد توافق طرفين مي باشد.
در صورتي كه بيمه شده و بيمه گذار شخص واحدي نباشد، رضايت كتبي بيمه شده و در مورد بيمه شده اي كه اهليت قانوني نداشته باشد، موافقت ولي يا قيم او براي اعتبار بيمه نامه، ضروري است و در غير اين صورت، بيمه نامه باطل است. به عبارتي ديگر بيمه نامه قراردادي بين بيمه گر و بيمه گذار و به امضاي بيمه گر است و بر اساس پيشنهاد كتبي بيمه گذار (که جزء لاينفک بيمه نامه مي باشد) ، شرايط عمومي و شرايط خصوصي مندرج يا منضم به قرارداد يا ساير ضمائم احتمالي، منعقد مي گردد.
٢.١.٣ بيمه گر: بيمه گر، موسسه يا شرکت بيمه اي است كه مشخصات آن در بيمه نامه قيد شده و پرداخت سرمايه ناشي از تحقق خطر موضوع بيمه يا موارد ديگر را طبق شرايط مقرر در بيمه نامه به عهده مي گيرد. به عبارتي ديگر بيمه گر، شركت بيمه پارسيان( سهامي عام) مي باشد.
٢.١.٤ بيمه گذار: بيمه گذار، شخص حقيقي يا حقوقي است كه مشخصات وي در بيمه نامه قيد گرديده و عهده دار پرداخت حق بيمه است و به عنوان صاحب بيمه نامه در قبال بيمه گر شناخته مي شود. به عبارتي ديگر بيمه گذار شخصي حقيقي يا حقوقي است كه قرارداد بيمه را با بيمه گر منعقد و پرداخت حق بيمه را به ترتيب مندرج در بيمه نامه يا ضمائم احتمالي، تعهد می نمايد.
٢.١.٥ بيمه شده: بيمه شده ، شخصي حقيقي است كه احتمال تحقق خطر يا خطرات مشمول بيمه براي او موجب انعقاد بيمه نامه گرديده و فوت يا حيات او موضوع قرارداد بيمه است و سن، وضعيت سلامتي، شغل و ساير عوامل موثر در خطر در مورد او اساس محاسبه حق بيمه را تشكيل مي دهد.
٢.١.٦ بيمه شدگان در بيمه عمر و سرمايه گذاري (طرح خانواده): اشخاص حقيقي مي باشند كه فوت يا حياتشان(حسب شرايط و موارد) موضوع بيمه محسوب مي شود.
٢.١.٦.١ بيمه شده اول: يكي از بيمه شدگان قرارداد است كه علاوه بر موضوعيت بيمه، داراي نقش بيمه گذار در بيمه نامه بوده و در واقع بيمه گذار اصلي و اوليه قرارداد محسوب مي گردد.
٢.١.٦.٢ بيمه شده دوم: يكي ديگر از بيمه شدگان قرارداد است كه علاوه بر موضوعيت بيمه ، در صورت فوت احتمالي بيمه شده اول و تمايل وي (بيمه شده دوم) به تداوم بيمه نامه، از حقوق و وظايف بيمه گذاري برخوردار شده و درواقع بيمه گذار جديد بيمه نامه به حساب خواهد آمد.
٢.١.٦.٣ استفاده كننده يا ذينفع: شخص يا اشخاص حقيقي و حقوقي هستند كه بيمه نامه به نفع آنها منعقد شده و مشخصات آنان در بيمه نامه يا ساير ضمائم احتمالي آن ذكر گرديده است. به عبارتي ديگر شخص يا اشخاص حقيقي يا حقوقي می باشند كه توسط بيمه گذار و با موافقت بيمه شده تعيين مي گردند، بيمه گر مشخصات آنها را در بيمه نامه يا ضمائم احتمالي درج مي نمايد و در صورت فوت يا حيات بيمه شده از سرمايه بيمه بهره مند مي گردند. لازم به ذكر است در صورت عدم تعيين ذينفع در صورت فوت بيمه شده، وراث قانوني ايشان و در صورت عدم تعيين ذينفع در صورت حيات بيمه شده، خود شخص بيمه شده به عنوان ذينفع تعيين مي گردند.
٢.١.٦.٤ حق بيمه: حق بيمه ، وجهي است كه بيمه گذار در مقابل تعهدات بيمه گر مي پردازد. در بيمه هاي عمر اشكال مختلفي براي پرداخت حق بيمه اعم از اوليه، يكجا، پرداخت حق بيمه منظم در فواصل زماني ماهانه، سه ماهه، شش ماهه و سالانه وجود دارد. باتوجه به اينكه بيمه جزء عقود معوض و دو تعهدي مي باشد لذا در همه انواع بيم هها، پرداخت حق بيمه شرط لازم براي جاري شدن تعهدات بيمه گر است و در واقع بدون پرداخت حق بيمه ، تعهدي براي بيمه گر وجود ندارد ( در بيمه نامه هاي عمر و سرمايه گذاري در صورت عدم پرداخت حق بيمه توسط بيمه گذار، تعهدات بيمه گر تا زمان وجود اندوخته سرمايه گذاري معتبر خواهد بود). به عبارتي ديگر حق بيمه وجهي است که بيمه گذار مطابق شرايط قرارداد در وجه بيمه گر پرداخت مي نمايد.
٢.١.٦.٥ سرمايه بيمه: سرمايه، وجهي است كه به عنوان منافع، در بيمه نامه به طور كامل مشخص شده( در بيمه نامه عمر و سرمايه گذاري ريسك حيات وجود ندارد). سرمايه بيمه عمر به دو صورت يكجا و يامستمري قابل پرداخت بوده كه به شكلهاي مختلفي مانند ثابت يا افزايشي تعيين و تعريف مي شود. به عبارتي ديگر سرمايه بيمه، مبلغي است كه در صورت فوت بيمه شده در طي مدت بيمه نامه و يا حيات وي در پايان مدت بيمه نامه در وجه استفاده كننده(گان) پرداخت مي گردد.
٢.١.٦.٦ منافع بيمه نامه در صورت فوت بيمه شده در طي مدت قرارداد (بيمه نامه عمر و سرمايه گذاري): عبارت است از مجموع سرمايه فوت بيمه نامه در هر سال بيمه اي (با احتساب تعديلات) و اندوخته سرمايه گذاري تشكيل شده تا زمان فوت.
٢.١.٦.٧ منافع بيمه نامه در صورت حيات بيمه شده در انتهاي قرارداد(بيمه نامه عمر و سرمايه گذاري): عبارت است از اندوخته سرمايه گذاري بيمه نامه در انتهاي مدت بيمه نامه در بيمه نامه عمر و سرمايه گذاري.
٢.١.٦.٨ ارزش بازخريدي: بهاي واگذاري بيمه نامه در هر زمان را ارزش بازخريدي بيمه نامه گويند که ميزان آن (مطابق با آئين نامه ٦٨ بيمه هاي زندگي و مستمري) معادل ٩٠ درصد اندوخته سرمايه گذاري در سال اول بيمه نامه (و از سال هاي دوم ٩٨ و از سال ششم ١٠٠ درصد اندوخته) بوده كه پس از كسر هزينه هاي محقق شده ،٩٦ ،٩٤ ، تا پنجم به ترتيب معادل ٩٢ مستهلك نشده آتي (هزينه هاي بيمه گري)، محاسبه گشته و مطابق شرايط قرارداد و جدول پيوست در اختيار بيمه گذار قرار مي گيرد.
٢.١.٦.٩ بيمه نامه معوق: به بيمه نامه اي اطلاق مي گردد كه متناسب با نحوه پرداخت حق بيمه، از تاريخ سررسيد اولين قسط پرداخت نشده آن گذشته باشد، مشروط بر اينكه اندوخته بيمه نامه روند كاهشي داشته باشد و صفر نباشد.
٢.١.٦.١٠ بيمه نامه معلق: به بيمه نامه اي اطلاق مي گردد كه متناسب با نحوه پرداخت حق بيمه ، معوق بوده و مبلغ اندوخته سرمايه گذاري بيمه نامه به صفر رسيده باشد. ضمنا در حالات خاصي نظير شرايط جنگ، پوشش هاي بيمه اي بدون توجه به نحوه پرداخت حق بيمه و اندوخته سرمايه گذاري بيمه نامه معلق خواهد گرديد.
٣ ريسک هاي مرتبط با بيمه هاي عمر
اصولا بيمه هاي عمر و مستمري ها دو نوع ريسک اصلي را در زندگي انسان پوشش مي دهند.
٣.١ فوت ناگهاني و غيرمنتظره(ريسک فوت)
اين ريسک مخصوصًا در مورد فوت سرپرست و نان آور خانواده از اهميت خاصي برخوردار است. در بسياري از خانواده ها، حيات اقتصادي خانواده به وجود نان آور آن وابسته است و با فوت ناگهاني او، اعضاي ديگر از حمايت هاي مادي وي محروم مي شوند، درآمدهاي حاصل از فعاليت و کسب و کار وي قطع مي شود و خانواده تحت شرايط و آسيب هاي سخت اقتصادي و به تبع آن اجتماعي قرار مي گيرند.
٣.٢ طول عمر بيش از حد انتظار (ريسک حيات)
در مقابل خطر فوت، اين خطر قرار دارد که در آن فرد و خانواده، در اثر طول عمر بسيار زياد وي در شرايط سخت اقتصادي و اجتماعي قرار مي گيرند. دليل اين امر آن است که با افزايش سن و رسيدن دوران بازنشستگي و کهولت سن، درآمد افراد کاهش مي يابد و در مقابل، هزينه هاي او نيز به دليل افزايش هزينه هاي درماني ناشي از بيماري ها و مشکلات پيري با افزايش روبروست.
٤ انواع بيمه هاي عمر
براي پوشش ريسك هاي مرتبط براي پوشش دادن ريسک هاي مرتبط با بيمه هاي عمر، معمولا سه نوع بيمه عمر وجود دارد كه در يکي از اين سه طبقه قرار می گيرند.
٤.٢ بيمه عمر به شرط فوت (با پوشش فوت)
در بيمه نامه هاي با پوشش فوت، بيمه گر تنها در صورت فوت بيمه شده طي مدت بيمه نامه، منافع فوت بيمه را پرداخت می نمايد و در قبال زنده بودن فرد تعهدي ندارد.
٤.٣ بيمه عمر به شرط حيات (با پوشش حيات)
در بيمه نامه هاي با پوشش حيات، بيمه گر تنها در صورت حيات بيمه شده در انتهاي مدت بيمه نامه، منافع بيمه نامه را م يپردازد و تعهدي در قبال فوت وي ندارد.
٤.٤ بيمه عمر به شرط فوت و حيات (با پوشش توام فوت و حيات يا مختلط)
در بيمه هاي با پوشش توام فوت و حيات، بيمه گر در هر دو صورت (فوت و حيات بيمه شده) متعهد به پرداخت منافع تعيين شده در بيمه نامه مي باشد. در اين بيمه نامه ها که به بيمه هاي مختلط نيز موسومند، در صورت فوت بيمه شده طي مدت بيمه نامه ، بيمه گر سرمايه فوت را پرداخت مي کند و در صورت حيات وي در انتهاي مدت بيمه نامه بيمه گر متعهد به پرداخت سرمايه حيات است.
بيمه هاي عمروسرمايه گذاري از لحاظ ريسك اصلي جزء بيمه هاي به شرط فوت بوده ولي بدليل تشكيل اندوخته سرمايه گذاري، مزاياي فراواني را در دوران حيات براي بيمه گذار يا استفاده كننده(گان) فراهم خواهد آورد.
٥ كاربردها و مزاياي بيمه عمر انفرادي و مستمري ها
با توجه به شرايطي كه افراد و خانواده ها ممكن است در اثر فوت سرپرست خانواده يا رسيدن وي به سن بازنشستگي، متحمل شوند، كاربردهاي بيمه هاي عمر به شرح ذيل معرفي مي گردند:
٥.١ تامين هزينه هاي فوت
به طور كلي با فوت سرپرست خانواده، تعهدات تازه اي براي بازماندگان، اعم از هزينه تدفين و مراسم به خاكسپاري، هزينه هاي درماني و بيمارستاني بيماري احتمالي متوفي، پرداخت قروض، صورتحسا بهاي جاري، ماليات هاي سنگين بر دارايي و ساير هزينه هاي معاش خانواده، از مواردي است كه مي توان با تهيه بيمه عمر آنها را تامين كرد.
٥.٢ تامين مستمري براي بازماندگان پس از فوت
با فوت سرپرست خانواده، بازماندگان، نيازمند يك مقرري ماهانه و مستمر هستند تا هزينه هاي جاري و روزانه خود را تامين كنند. به خصوص وجود فرزندان كمتر از ١٨ سال، عدم اشتغال همسر بيوه، وجود افراد پير يا معلول و نيازمند نگهداري از عواملي هستند كه نياز به وجود مستمري را بعد از فوت فرد در خانواده، تشديد مي كنند. به عنوان مثال، برقراري يك مستمري هرچند ناچيز، براي همسر بيمه شده بعد از فوت وي، اثر بسيار مثبتي در زندگي و شرايط حيات وي خواهد داشت.
٥.٣ تامين در برابر اتفاقات و حوادث ناگوار
در صورت بروز حوادث يا بيماري هاي صعب العلاج براي سرپرست خانواده، هزينه هاي جاري خانواده افزايش يافته و در مواردي تامين معاش نيز ميسر نمي باشد، دراين شرايط براي تامين نيازهاي موجود، پوشش هاي اضافي براي معافيت از پرداخت ح قبيمه، پرداخت سرمايه نقص عضو يا از كارافتادگي دائم و كامل، پرداخت هزين ههاي بيماري هاي صعب العلاج و … طراحي گرديده است كه مي تواند اثر مثبتي بر كاهش هزينه هاي خانواده داشته باشد.
٥.٤ تامين اقساط وام ها و ديون اغلب افراد در طول حيات خود، وام هايي را از بانك ها و موسسات مالي به خصوص براي خريد يا تامين مسكن، دريافت مي كنند كه مورد خريداري شده معمولا تا پرداخت كامل اقساط در رهن بانك خواهد بود، و با فوت فرد، بقيه اقساط را بازماندگان بايد بپردازند كه در صورت عدم پرداخت آن، ممكن است آن دارايي يا خانه مصادره شود كه با وجود بيمه هاي عمر اين تهديد جدي مرتفع خواهد شد.
٥.٥ تامين هزينه تحصيلات
سرمايه ديگري كه با فوت سرپرست خانواده، ممكن است مورد نياز باشد، تامين هزينه تحصيل فرزندان به خصوص در دور ههاي عالي است و بيمه عمر مي تواند سرمايه هايي را در دوره هاي معين در اختيار فرزندان قرار دهد.
٥.٦ تامين سرمايه براي مقاصد خاص
اشخاصي كه قصد دارند پس از فوت، وجوهي از ماترك خود را براي امور خيريه، مانند تاسيس درمانگاه، مدرسه، مسجد و يا رفع نياز مستمندان، اختصاص دهند، مي توانند با استفاده از بيمه عمر اين كار را به انجام برسانند و بيمه گر پس از فوت وي،سرمايه مقرر را يكجا يا به دفعات در اختيار موسسه يا اشخاص تعيين شده قرار خواهد داد.
٥.٧ تامين برخي نارسايي ها در كسب و كار
بيمه هاي عمر با تامين سرمايه مي توانند برخي از زيان هاي پيش بيني نشده يك موسسه را در صورت فوت مدير يا برخي متخصصين كليدي آن مرتفع سازد. همچنين بيمه عمر كاربرد وسيعي در رفع مشكلات يك شريك ناشي از فوت شريك ديگر دارد.
٥.٨ تامين مستمري بازنشستگي
در صورتي كه شخص تا سن بازنشستگي زنده باشد، نيازمند درآمدي ترجيحا به صورت مستمري مي باشد تا بتواند نيازهاي مالي خود مانند هزينه ها ِ ي رو به افزايش درمان بيماري ها را در دوران كهولت سن پوشش دهد. علاوه بر آن در کشورمان به دليل وجود برخي مولفه هاي فرهنگي در خانواده ها، پس از تحصيل و ازدواج فرزندان و تشکيل خانواده و مراودات جديد، هزينه هاي افراد مسن و بازنشسته نه تنها کاهش نيافته بلکه با افزايش نيز روبرو مي شود. در چنين شرايطي فرد بازنشسته و خانواده اش نيازمند حمايت مالي بيشتري هستند.
٥.٩ تامين آتيه فرزندان
در بسياري موارد، والدين ممكن است بخواهند براي آتيه فرزندان خود، برنام هريزي كنند. معمولا پدر و مادري كه خود در سن ٣٠ الي ٤٠ سال قرار دارند، و فرزندانشان در سنين ٥ الي ١٠ سال هستند، در ١٥ الي ٢٠ سال آينده، به يكباره با هزينه هايي روبرو خواهند شد كه تقريبا با دوره بازنشستگي خودشان همزمان است. در آن زمان فرزند(ان( خانواده نيازمند تامين هزينه هاي تحصيلات دانشگاهي، سرمايه اي براي شروع كسب وكار، مبلغ قابل توجهي براي ازدواج و حتي تامين هزينه هاي اوليه زندگي مشترك و مهريه خواهد بود و از سوي ديگر دختر خانواده نيز علاوه بر هزينه تحصيل، هزينه زيادي را براي تامين جهيزيه نيازمند است. تمامي اين موارد كه به عنوان هزينه هاي آتيه فرزندان به عهده خانواده هستند، با خريد بيمه هاي عمر اندوخته ساز به صورت تدريجي، قابل پرداخت است.
٥.١٠ پس انداز با قاعده و سرمايه گذاري منظم مبالغ اندك
معمولا اغلب خانواده ها، به خصوص طبقه متوسط، پس اندازهاي ماهانه اي دارند كه به خودي خود نمي توان از آنها براي خريد يك دارايي با هزينه هاي هنگفت مانند مسكن، اتومبيل يا زمين استفاده كرد. از سوي ديگر جمع آوري اين وجوه توسط خود شخص نيز، مستمر نيست و چه بسا دستخوش وسوسه هاي گوناگون قرار گرفته و خرج مي شود. به همين دليل بسياري از افراد، پس انداز قاعده مند و مطمئن را به پس انداز آزاد و نامرتب ترجيح مي دهند و بيمه هاي عمر يكي از بهترين روش هايي است كه اين وجوه را به شكل كارا و با استفاده از سود مركب براي فرد، پ سانداز و سرمايه گذاري مي كند.
٥.١١ كارايي در سبد هزينه هاي خانواده
معمولا موسسات بيمه براي جمع آوري حق بيمه در سررسيدهاي معين، مشتريان و بيمه گذاران را مطلع مي کنند و اين امر موجب مي شود بيمه گذاران اين وجوه را از درآمد خود کنار بگذارند. وجوهي که در غير اين صورت احتمالا صرف خريد کالاهاي غيرضروري يا صرفا مصرفي مي شود.
