اندوخته ها و ذخایر قانونی

 طبق آیین نامه شماره ۱۱ اصلاحی مصوب 1367/03/23 ، مؤسسات بیمه ای موظف به نگهداری اندوخته های قانونی می باشد. ماده ۱ این آیین نامه اظهار می دارد که مؤسسات بیمه مکلفند برای تقویت سرمایه و بنیه مالی خود ذخایر و اندوخته های قانونی زیر را نگهداری و در ستون بدهی ترازنامه ثبت نمایند:

الف – ذخایر قانونی:

 1- ذخیره استهلاک داراییهای ثابت.

۲- ذخیره برای مطالبات مشکوک الوصول و جبران کاهش احتمالی ارزش سایر اقلام دارایی و هزینه های

احتمالی.

3- ذخیره تسعیر دارایی ها و بدهی های ارزی.

ب- اندوخته های قانونی (که طبق ماده ۱۳۵ قانون محاسبات عمومی معادل ۱۱۰ درصد سود ویژه تعیین می گردد):

ا- اندوخته قانونی.

 ۲- اندوخته سرمایه ای.

در ماده ۲ نیز آمده است که ذخیره استهلاک دارایی های ثابت براساس مقررات قانونی مالیات های مستقیم و ذخیره تسعیر دارایی ها و بدهی های ارزی مطابق ماده (۱۳۹) قانون محاسبات عمومی تعیین می شود.

همچنین طبق ماده ۳، ذخیره برای مطالبات مشکوک الوصول و جبران کاهش احتمالی ارزش سایر اقلام دارایی و هزینه های احتمالی براساس اطلاعات موجود تعیین می شود.

نگهداری اندوخته های قانونی برای تقویت و توانمندی مالی شرکت های بیمه در زمینه انجام تعهدهای خود و یاری رسانی به اندوخته های فنی است که نمایانگر و بازتاب قدرت مالی هر شرکت بیمه است است.

اضافه کنیم که موسسه های بیمه در تمام تعهدهایی که بر پایه صدور بیمه نامه و امضای قراردادهای بیمه مستقیم و پیمان های بیمه اتکایی به عهده می گیرند الزام به نگهداری اندوخته های فنی دارند. بنابراین، نه تنها در تعهد های بیمه ای درون مرزی بلکه در پذیرش تعهدهای میان مالی و جهانی نیز باید ضابطه نگهداری اندوخته های فنی را به عنوان پشتوانه تعهدهای خود رعایت کنند.