بیمه تأخیر در اجرا و راه اندازی پروژه (DSU)

پوشش بیمه ای تأخیر در شروع پروژه (DSU) بدین منظور طراحی شده است که سهم سود و درآمد مورد نیاز کارفرما را تأمین کند. این پوشش بیمه ای بسیار گسترده است و کلیه خسارت های فیزیکی ناشی از هر نوع خطری را که ریسک سازندگان تلقی شود تحت پوشش قرار می دهد و شامل خطر های مندرج در بیمه تمام خطر ساخت پیمانکاران و بیمه تمام خطر نصب و هم چنین پوشش بیمه ای باربری دریایی” هم می شود.

پوشش بیمه ای DSU بدین منظور طراحی شده است که صرفا ضرر و زیان کارفرما را در قبال حوادث ناشی از تأخیر در اجرای پروژه و یا خاتمه آن به دلیل وقوع یکی از حوادثی که در بیمه نامه تحت پوشش است حفاظت کند. برخلاف پوشش بیمه خسارت های فیزیکی، بیمه تأخیر در راه اندازی صرفا خسارتهای وارده به سازه و یا ماشین آلات را جبران می کند.

ویژگی های پوشش بیمه ای: ویژگی های این نوع بیمه را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:

1- بیمه گذار در این پوشش بیمه ای صرفا کارفرما است.

۲- محدوده و قلمرو جغرافیایی ریسک صرفا سایت مندرج در قرارداد، محل تأمین کننده مواد اوليه و ماشین آلات است. البته ریسک و خطر حمل و نقل هم ضمیمه پوشش بیمه ای است.

٣- محدودیت فعالیت کاری یعنی اموال موجود، ماشین آلات و تجهیزات پیمانکار جزو استثناها محسوب می شود.

4- دوره پوشش بیمه ای شامل ساخت، نصب و دوره آزمایش است.

5- در دوره اعتبار بیمه نامه صرفا یک خسارت قابل بررسی، رسیدگی و پرداخت است.

٦- صرفا یک بار می توان زمان بیمه نامه را تمدید کرد.

۷- حداکثر دوره پرداخت خسارت و غرامت باید به اندازه کافی بلند و مناسب باشد.

۸- بروز حادثه بلافاصله جبران خسارت را به دنبال ندارد و بیمه نامه از نظر شروع و پرداخت خسارت دارای فرانشیز زمانی است

۹- دوره پوشش بیمه ای همزمان با خسارت فیزیکی (دوره تعمیر و نگهداری قبلی) است.

سرمایه بیمه: هدف هر پروژه تجاری، بازگرداندن سود منطقی در ارتباط با میزان سرمایه گذار بدون در نظر گرفتن طرح تأمین مالی است و کارفرما انتظار دارد که درآمد و سود کافی برای کلیه هزینه های ثابت و متغیر خود را از محل سود خالص تأمین کند.

معمولا تعیین سرمایه بیمه در پوشش DSU معادل تفاوت بین درآمد مورد انتظار و هزینه های متغیر است. یعنی هزینه هایی که اگر پروژه هنوز اجرایی نشده بود، وجود نداشت، نتیجه سود ناخالص است و می توان چنین نتیجه گرفت که با افزودن سود خالص قابل پیش بینی به هزینه های ثابت به دست می آید. سرمایه بیمه تحت پوشش DSU برابر است با سود ناخالص سالیانه.

معمولا هزینه های متغیر به اقلامی اطلاق می شود که کارفرما برای راه اندازی  پروژه و عملیاتی کردن آن نیازمند به خرید آنهاست (مانند مواد اولیه، موادی که خوراک خط تولید تلقی می شود، نفت و گاز برای نیروگاه ها و پالایشگاه ها و یا خرید فلزات برای کارخانه های ذوب فلز و یا چوب برای کارخانه هایی که توليد الوار و کاغذ می کنند. ) هزینه خرید این اقلام به عنوان هزینه متغیر است.

محاسبه حق بیمه: حق بیمه پوشش تأخیر در راه اندازی، بر پایه اطلاعات زیر محاسبه می شود:

١- سرمایه بیمه.

۲- سپری شدن دوره انتظار مذکور در بیمه نامه و پس از آن حداکثر دوره غرامت قابل پرداخت.

٣- نوع تجهیزات، ماشین آلات و سازه ای که قرار است تحت پوشش بیمه ای قرار گیرد.

4- ریسک های خاص و یا عام.

5- وجود امکانات ایمنی و آتش نشانی و عوامل بازدارنده خسارتی در طول دوره ساخت و نصب و انبار سازی کالا در سایت.

6- تأثیری که می تواند شدت وارده بر سود ناخالص واحد داشته باشد.

۷- لوازم یدکی موجود برای جایگزینی تجهیزات خسارت دیده و با سایر امکانات موجود.

۸- انعطاف پذیری در برنامه زمانبندی ساخت  و نصب.

9- تأثیرات جوی، جغرافیایی و محلی بر ساخت، نصب و ضریب احتمال وقوع خسارت در این گونه موارد.

۱۰- جو سیاسی، اقتصادی و اجتماعی موجود در زمان ساخت، نصب و بهره برداری از واحد تولیدی .

۱۱- خطرهای اخلاقی موجود پیمانکار و یا کارکنانش که ممکن است به طور بالقوه پروژه را تهدید کند.

شروع پوشش بیمه ای: زمان تاخیر در کار، از لحظه ای محسوب می شود که اگر خسارتی باعث تأخير نمیشد عملیات بهره برداری آن واحد آغاز می شد، اما نه قبل از زمان شروع بهره برداری مذکور در جدول بیمه نامه صادر شده.

غرامت قابل پرداخت در پوشش DSU بر اساس از دست دادن درآمد کارفرماست، چنانچه این تأخیر به وقوع نمی پیوست. در این مقطع، تاریخ آغاز و شروع به کار پروژه، نقش اساسی دارد. بنابراین در صورتی که برنامه ساخت و ساز دچار تغییر شود، این جدول هم باید مورد تجدید نظر قرار گیرد. چنانچه هزینه های موجود از سود ناخالص بیشتر باشد، حداکثر تعهد بیمه گر محدود به همان سود ناخالص محدود خواهد بود.

خاتمه پوشش بیمه ای: پوشش بیمه ای DSU با پایان کار واقعی  پروژه و آغاز فعالیت تجاری و بهره برداری پروژه خاتمه پیدا می کند. برای تعیین تشخیص این زمان خاص باید یکی از شرایط زیرین تحقق یابد:

١- تاریخ رسمی اعلام تکمیل عملی کار، قبولی از طرف کارفرما و یا تحویل به کارفرما، هر کدام که زودتر واقع شود.

۲- قبولی و پذیرش کارفرما در تحویل گرفتن واحد

۳- راه اندازی واحد تجاری (به طور کامل یا ناقص) به نحوی که فعالیت آن به سودآوی منجر شود.

بنابراین در پوشش DSU نیاز به این نیست که پیمانکار به طور قانونی، پروژه تکمیل شده را به کارفرما تحویل دهد، بلکه راه اندازی واحد تولیدی و با امکان کسب سود، به مفهوم پایان پوشش بیمه ای است.

شرایط خاص و ویژه: بیمه گذار موظف است که در فواصل زمانی توافق شده، گزارش پیشرفت کار را در اختیار بیمه گر قرار دهد. هر گزارش تا 14 روز پس از خاتمه دوره باید برای بیمه گر ارسال شود. بیمه گذار در این گزارش باید به صراحت آخرین وضعیت ساخت و نصب هر یک از واحدهای مرتبط را بر اساس جدول زمان بندی ذکر کند.

استثناهای خاص: بیمه گر مسئول خسارت های ناشی از تأخیر به دلایل زیر نخواهد بود:

ا- خسارت وارده به دارایی های مجاور، ساخت و سازها و ماشین آلات و تجهیزات

۲- فقدان نقدینگی برای اجرای سریع تعمیرات مورد نیاز.

۳- خسارت های وارده به مواد خط تولید و داده های اطلاعاتی لازم برای آغاز کار .

4- کسری و کمبود، از بین رفتن، فساد و یا خسارت وارده به موادی که بیمه گذار برای شروع عملیات نیاز دارد.

5- اضافات، تغییرات به منظور بهبود و کیفیت، تعدیل و یا رفع عیب و نقص و طراحی غلط و یا حذف و رفع.

 6- هرگونه عیب یا کمبود، قبل و یا بعد از وقوع حادثه.

7- تغییرات، اضافات، بهبود وضعیت و کیفیت، تعدیل و یا رفع عیب و نقص های قبلی، جرایم وضع شده به دلیل نادیده گرفتن شرایط قرارداد، رفع هرگونه کمبود پس از وقوع حادثه

خسارت های قابل پرداخت: خسارت های قابل پرداخت در این بیمه عبارتند از:

 1- هزینه های جاری حقوق و دستمزد کارکنان به علاوه سود خالص.

 ۲- پرداخت هزینه های اضافی که برای جلو گیری از کاهش گردش کار و بازده سود انجام گرفته است.

 ۳- خسارت پس از یک دوره انتظاره که معمولا مدت آن چهار هفته در سال و در زمان ساخت پروژه و نصب ماشین آلات آن است پرداخت می شود.