تعیین سطوح تعرفه و غرامت

در تعیین نرخ تعرفه و میزان پرداخت غرامت توسط بیمه گر، می بایست مواردی مورد توجه قرار گیرد که عبارتند از:

۱- نرخ تعرفه یا به عبارت دیگر حق بیمه خالص یا مبلغی که کشاورز می پردازد می بایستی با واقعیات موجود از دیدگاه اقتصادی منطبق باشد. به سخن دیگر می بایستی قدرت مالی کشاورز برای پرداخت تعرفه مدنظر باشد. در این زمینه تناسب و رابطه منطقی بین هزینه های تولید و هزینه بیمه لازمست رعایت گردد. هر چند که از سوی دیگر می بایستی نرخ تعرفه به گونه ای تعیین شود که پوشش کافی برای کشاورز تأمین نماید.
نرخ تعرفه در کشورهای مختلف تفاوت فاحش دارد، زیرا در صد احتمال وقوع خطرات تحت پوشش از کشوری به کشور دیگر و حتی از یک ناحیه به ناحیه دیگر متفاوت می باشد. از سوی دیگر با توجه به وضعیت اقتصادی کشورها، هزینه های تولید نیز قابل مقایسه نیست. به همین جهت ملاحظه می شود که مثلا” تعرفه بیمه محصول برنج با پوشش مشابه در دو کشور می تواند تفاوت چشمگیری داشته باشد.
۲- حق بیمه ناخالص که همان تعرفه به اضافه هزینه های اداری است، می بایستی از دیدگاه محاسبات آماری از ساختار مستحکمی برخوردار باشد. به عبارت دیگر لازم است در تعیین نرخ تعرفه و حق بیمه ضمن احتساب کلیه هزینه های اداری و اجرائی سهمی هم برای خسارات ناشی از فاجعه های عمومی و همچنین درصدی جهت جبران اشتباهات احتمالی آماری در نظر گرفته شود. به علاوه مبالغی هم به منظور جبران کاهش درآمد ناشی از دادن تخفیف به کشاورزانی که در یک دوره اعلام خسارت ننموده اند می بایستی ذخیره گردد.