بیمه زلزله

بیمه زلزله، بیمه ای در برابر ریسک خرابی ناشی از زمین لرزه است. بیمه زلزله معمولا به عنوان یک محصول مجزا به فروش نمی رسد، گرچه در برخی مناطق، پوشش ریسک زلزله از طریق اوراق قرضه گسترش یافته است.

بیمه زلزله تقريبا و بدون استثناء در زیر مجموعه بیمه اموال قرار می گیرد. در حالی که تقریبا هیچ منطقه ای در جهان بدون حرکات زمین لرزه ای نیست، این ریسک معمولا در امتداد گسل های فعال، در اطراف نقاط تماس صفحات زمین ساختی به ویژه پیرامون نقاط گرم آتشفشانی و در مناطق دارای فعالیت لرزه ای شدید بیشتر متمرکز می باشد.

صدور بیمه نامه بر مبنای ترکیب داده های ساختاری و زلزله شناختی استوار است. داده های زلزله شناختی برای تخمین نوع و فراوانی وقوع حادثه و توزیع های احتمالی شدت حادثه در هر مکان خاصی به کار می رود و هم چنین تخمین داده های ساختاری برای تبدیل نوع و شدت زلزله به شدت خسارت استفاده می شود.

در حالی که برای بسیاری از نقاط جهان، ریسک ها در طول قرنها نسبتا پایدار هستند، ولی برخی مناطق نوسان بیشتری را نشان می دهند.

بارزترین این ریسک ها در جایی یافت می شوند که دو صفحه یا صفحات فرعی به سرعت و در جهت مخالف هم در امتداد گسل حرکت می کنند، رفتار چنین خط گسلی به شکست بین دو صفحه بستگی دارد. اگر عمق این شکست کم باشد در نتیجه فشارها اغلب به صورت مجموعه ای از حرکات ناچیز دیده می شوند. اگر عمق این شکست زیاد باشد در نتیجه فشارها در دوره های طولانی تر ایجاد می شوند و به صورت حرکات شدیدتر صفحات، خود را نشان میدهد. هر چه دوره ثبات نسبی طولانی تر باشد، انرژی آزاد شده در آخرین حرکات بیشتر است. یک مثال قابل توجه در این مورد، گسل سن اندریس در جنوب کالیفرنیاست جایی که دوره ثبات آن چند دهه به طول انجامید.

بدین ترتیب در چنین مناطقی، حق بیمه مربوط به ریسک زلزله بعد از یک زلزله شدید نسبتا پایین است. در این حالت پیش بینی آماری دقیق هزینه خسارت برخلاف جو روانی حاکم بر بازار است. زمانی که انرژی بالقوه کافی که می تواند موجب خطر جدی شود، در امتداد خط گسل به وجوداید و انرژی کافی ذخیره شود، حق بیمه زلزله به صورت تصاعدی افزایش می یابد، زیرا احتمال آزاد شدن انرژی و شدت خطر آن، هر دو رشد می کنند. چنین الگویی برعکس رویه های معمول در بازار است، رویه هایی که به علت کم تجربگی و تحت فشار رقابت، در مواجهه با خسارات سنگین به سمت کاهش نرخ ها رو به تزاید است.